สมี

สมี

ชื่ออื่น : สมี
ชื่ออื่น :
ผักฮองแฮง, สะเภาลม (ภาคเหนือ)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sesbania sesban (L.) Merr.
ชื่อวงศ์ : FABACEAE

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :

  • ต้นสมี เป็นไม้พุ่ม มีความสูงของต้นประมาณ 3-5 เมตร ลำต้นมีลักษณะตั้งตรง แตกกิ่งก้านได้น้อย ตามต้นมีขนสีขาวปกคลุม
    สมี
  • ใบสมี ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก ออกรียงสลับ มีใบย่อยประมาณ 12-18 คู่ ลักษณะของใบย่อยเป็นรูปขอบขนาน โคนใบเบี้ยว ส่วนขอบใบเรียบ แผ่นใบเรียบทั้งสองด้าน
  • ดอกสมี ออกดอกเป็นช่อที่ปลายยอด ดอกเป็นสีเหลืองสด กลีบบนด้านนอกมีจุดสีน้ำตาลทั้งสองข้าง ส่วนกลีบเเลี้ยงที่โคนเชื่อมติดกัน
  • ผลสมี ออกผลเป็นฝักยาวประมาณ 20-30 เซนติเมตร ภายในฝักมีเมล็ดจำนวนมาก

ส่วนที่ใช้เป็นยา : ใบ, ดอก, ผล, เปลือกต้น, ราก

สรรพคุณ สมี :

  • ใบ รสขม แก้ไข้ ตับอักเสบ น้ำคั้นจากใบใช้ทาแก้สิวและทาตัวถอนพิษไข้
  • ดอก รสขม กินแก้มดลูกอักเสบ แก้มดลูกพิการ แก้ตกเลือดในขณะตั้งครรภ์
  • ผล รสขม รับประทานขับเสมหะ
  • เปลือกต้น รสขม เป็นยาฆ่าเชื้อโรคภายใน ฆ่าเชื้อโรคผิวหนัง
  • ราก รสขมเมา แก้ลงแดงเป็นโลหิตสดๆ
Scroll to top